Στο σκοτάδι
Οι πονεμένοι ζουν μονάχα στο σκοτάδι
Ο θάνατος δεν τους τρομάζει
Αφού έχουν χάσει της χαράς το χάδι
Όσο κι αν θες, αυτό τίποτα δεν το αλλάζει
Σ'εκείνες τις σκιές η άψυχη τους σάρκα έχει παρατηθεί
Το πνεύμα πλέον τριγυρνά στις αναμνήσεις
Εκεί ζωντανεύει η ματιά που τόσο έχει αγαπηθεί
Μα αλλιώς χάνεται πριν προλάβεις να μιλήσεις
Ο δοξασμένος χρόνος με τη θλίψη τους γελά
Η άκαρδη τύχη τους λυπάται
Εύχεται η καρδιά τους να μπορούσε να ξεχνά
Αλλά ο πόνος κοντά τους θέλει να κοιμάται
Τσιομπανίδου Βασιλική
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου