ΠΟΙΗΜΑ ~ ΠΕΤΡΕΣΗ ΜΑΡΙΑ ~ Δ' ΟΜΑΔΑ

ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ

Είναι χειμώνας τώρα πια
και έχεις φύγει μακριά.
Είναι χειμώνας στην ψυχή
γιατί δεν είσαι τώρα εκεί.

Μα ότι και αν έγινε
και ότι και αν γίνει,
η άνοιξη θα ξανα ΄ρθεί
και ο ήλιος πάλι θα βγει.
Όπως το φεγγάρι συνοδεύεται από τ’ αστέρια
έτσι και εγώ έχω ανάγκη τα δυο σου χέρια.
Όπως ο ήλιος δεν παύει ν΄ ανατέλλει
έτσι η καρδιά μου τόσο πολύ σε θέλει.
Ο χρόνος όμως θα περάσει
και όλα θα τα φτιάξει!
Θα βρω ένα μαντήλι να σκουπίσει τα δάκρυα μου
και ένα φως να ζεστάνει την καρδιά μου!

Βράδυ Δεκέμβρη κάνει κρύο
και η καρδιά μου χωρισμένη στα δύο.
Ψάχνω κάτι , ξέρεις τι;
Το χαμόγελο που μου στέρησες εσύ!

Καινούριο όνειρο θα βρω
και θα το ζήσω όπως θέλω εγώ!
Μα θέλω να σου πω και ένα ευχαριστώ
για όσα ζήσαμε μαζί μέχρι εδώ!

Πετρέση Μαρία